Στην υπόθεση «Ζεϊμπέκ κατά Ελλάδας», η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Την 9 Ιουλίου 2009 και στην υπόθεση Ζεϊμπέκ κατά Ελλάδας (Αριθμ. Προσφυγής 46368/06), το Ε.Δ.Α.Δ, καταδίκασε την Ελλάδα σε χρηματική αποζημίωση. Εξετάζοντας την προσφυγή της Μπεντριγιέ Ζεϊμπέκ, η οποία έγινε μετά από την απόρρυψη εκ μέρος της Ελλάδας της αίτησης που είχε κάνει ως πολύτεκνη μητέρα για να λάβει την εφ όρου ζωής επιδότηση, το δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα, κρίνοντας ότι παραβίασε το 1ο (προστασία της ιδιοκτησίας) και το 14ο άρθρο (απαγόρευση των διακρίσεων) του 1ου πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Στην απόφαση του αρμόδιου τμήματος του δικαστηρίου που λήφθηκε ομοφώνως, η Ελλάδα καταδικάστηκε να πληρώσει στην προσφεύγουσα το ποσό των 13.455 ευρώ ως αποζημίωση ηθικής βλάβης και ψυχικής οδύνης και το ποσό των 2.500 ευρώ για δικαστικά έξοδα, στα πλαίσια του άρθρου 45 της Ε.Σ.Δ.Α που αφορά την δίκαιη ικανοποίηση.

Η γεννηθείσα το 1951 Μπεντριγιέ Ζεϊμπέκ, είχε απολέσει την Ελληνική ιθαγένειά της το Νοέμβριο του 1984 με απόφαση του Υπουργείου Εσωτερικών, ενώ επισκεπτόταν την οικογένειά της στην Τουρκία. Μετά την κατάργηση του άρθρου 19 του Ιθαγενείας το έτος 1998, η Μπεντριγιέ Ζεϊμπέκ και η οικογένειά της κατέθεσαν αίτηση το 1999 για να για να λάβουν εκ νέου την ιθαγένειά τους. Όμως παρότι η Μπεντριγιέ Ζεϊμπέκ και οι υπόλοιπες θυγατέρες της απέκτησαν την Ελληνική Ιθαγένεια, η αίτηση της κόρης της, Ιλκάϊ Ζεϊμπέκ, απορρίφθηκε με το αιτιολογικό ότι δεν μπορεί να αποκτήσει την ιθαγένεια μέσω της μητέρας της αφού είναι ανήλικη και όμως παντρεμένη.

Η Μπεντριγιέ Ζεϊμπέκ, αφότου γέννησε το 1982 το τέταρτό της παιδί, είχε γίνει «πολύτεκνη μητέρα» σύμφωνα με τους νόμους της Ελλάδας και είχε καταθέσει αίτηση το Δεκέμβριο του 2001, για να λάβει το εφ όρου ζωής επίδομα πολύτεκνης μητέρας σύμφωνα με το υπ΄αριθμ 1982/1990 Νόμο. Αλλά η αίτησή της απορρίφθηκε το Νοέμβριο του 2002 με το αιτιολογικό ότι όλα τα παιδιά της δεν κατέχουν την Ελληνική Ιθαγένεια. Προηγουμένως, το 1996, το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας είχε αποφανθεί πως το σχετικό άρθρο 21 του Συντάγματος περί της οικογένειας και της μητρότητας, καλύπτει την ανάγκη βοήθειας και προστασίας μόνο του Ελληνικού Έθνους και δεν αφορά τις ξένες οικογένειας που διαβιούν στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την απόφαση του Ε.Δ.Α.Δ, ούτε η ιθαγένεια αλλά ούτε και η διακοπή της σχέσης ενός ή περισσότερων τέκνων με την οικογένεια τους, δεν επηρεάζει το καθεστώς της σχέσης της οικογένειας. Το Ε.Δ.Α.Δ αντιμετωπίζει με «έκπληξη» την απόφαση του Ανώτατου Διοικητικού Δικαστηρίου της Ελλάδας, που στην βασιζόμενη στην «βοήθεια και προστασία του Ελληνικού Έθνους» απόφαση της έλαβε υπόψη, όχι το Ελληνικό Έθνος, αλλά την εθνική καταγωγή.

Όσον αφορά το θέμα, ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων Δυτικής Θράκης Χαλήτ Χαμπίπογλου δήλωσε τα εξής : « Η προσφυγή της Ζεϊμπέκ που είχε απολέσει την ιθαγένειά της λόγω του άρθρου 19, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, είναι ύψιστης σημασίας για την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης, από την άποψη δημιουργίας προηγούμενης νομολογίας. Μεταξύ των ετών 1955-1998, 60.000 Τούρκοι της Δυτικής Θράκης έχασαν την ιθαγένειά τους, συμπεριλαμβανομένων όλων των δικαιωμάτων. Παρότι τα άτομα που έκαναν εκ νέου αίτηση, απέκτησαν την Ελληνική Ιθαγένεια, ωστόσο λόγω της μη αναδρομικής ισχύς της ακύρωσης του σχετικού άρθρου η ανισότητα παραμένει γι΄αυτούς αφού έχουν χάσει τα κεκτημένα δικαιώματά τους. Σήμερα η διαδικασία αυτή είναι και μακροχρόνια αλλά και αρκετά δαπανηρή. Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει την ιθαγένεια όλων των θυμάτων του άρθρου 19, αναδρομικά, με όλα τα κεκτημένα δικαιώματά τους, είτε είναι ανιθαγενείς που διαβιούν στην Ελλάδα είτε είναι άτομα που πλέον έχουν λάβει την ιθαγένεια άλλης χώρας,

Για την υπόθεση Ζεϊμπέκ κατά Ελλάδας, δείτε :
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/portal.asp?sessionSimilar=4649688&skin=hudoc-en&action=similar&portal=hbkm&Item=1&similar=frenchjudgement.