Αγαπητοί αναγνώστες,
Με πικρό τρόπο χαιρετίζουμε και φέτος την 29η Ιανουαρίου, Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και Αλληλεγγύης.
Η πανδημία έχει γίνει μέρος της ζωής μας, δυστυχώς, ο COVID εξακολουθεί να διαμορφώνει την καθημερινότητά μας.
Ως εκ τούτου, θα τιμήσουμε και φέτος τη μνήμη της 29ης Ιανουαρίου με εκδηλώσεις που θα διοργανωθούν στο διαδικτυακό περιβάλλον.
Έπειτα των γεγονότων της 29ης Ιανουαρίου 1988 και του 1990, ως Τουρκική κοινότητα Δυτικής Θράκης, φαίνεται να οδεύουμε προς μια νέα 29η Ιανουαρίου.
Πρώτον, οι μαθητές του Ιεροσπουδαστηρίου Κομοτηνής κλείδωσαν τις πόρτες του σχολείου στις 25 Νοεμβρίου 2018 λόγω μείωσης του ωραρίου στα Τουρκικά μαθήματα καθώς αναλήφθηκε δράση στο σχολείο με την απόφαση της σχολικής εφορείας.
Διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2019, λόγω του εκπαιδευτικού συστήματος βάρδιας που εφαρμόστηκε ξανά μετά από δύο χρόνια στο Μειονοτικό Γυμνάσιο και Λύκειο Ξάνθης.
Απορρίφθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας η αίτηση που έκανε η Τουρκική Ένωση Ξάνθης στο Συμβούλιο της Επικρατείας τον Ιούνιο του 2021.
Η Τουρκική Ένωση Ξάνθης εξάντλησε το εγχώριο ένδικο μέσο για τρίτη φορά έπειτα της απόρριψης της αίτησης της που είχε κάνει ύστερα από την απόφαση του ΕΔΔΑ, και προχώρησε σε διοργάνωση πορείας διαμαρτυρίας στις 13 Ιουλίου 2021 με το σύνθημα «Φτάνει πια!».
Συμμετείχαν 1500 άτομα στη διαμαρτυρία, ένας από αυτούς ήμουν εγώ.
Περπατήσαμε έως την κεντρική πλατεία Ξάνθης ξεκινώντας μπροστά από το κτίριο της Τουρκικής Ένωσης Ξάνθης.
Στις 6-7 Νοεμβρίου οι καπνοπαραγωγοί ήταν αυτοί που πραγματοποίησαν διαμαρτυρία αυτή τη φορά.
Οι φτηνές τιμές του καπνού, το αυξανόμενο κόστος αλλά και η αποτυχία του κράτους όσον αφορά την παροχή ενίσχυσης κορωνοϊού στους καπνοπαραγωγούς ήταν η αιτία που οδήγησε τους καπνοπαραγωγούς της Δυτικής Θράκης στους δρόμους.
Τέλος, διοργάνωσε μποϊκοτάζ ο Σύνδεσμος Σχολικών Εφορειών Μειονοτικών Σχολείων στις 17 Δεκεμβρίου 2021 προκειμένου να αντιταχθούμε στην εγκύκλιο που εμποδίζει την άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων των μαθητών που σπουδάζουν στα Τουρκικά δημοτικά σχολεία μας στο νομό Ροδόπης, σχετικά με την προσευχή της Παρασκευής στο τζαμί.
Μεγάλη ήταν η υποστήριξη στην απόφαση που έλαβε ο Σύνδεσμος Σχολικών Εφορειών Μειονοτικών Σχολείων από τους μειονοτικούς γονείς, μαθητές και μειονοτικές οργανώσεις.
Αυτός είναι ο λόγος που με κάνει να σκέφτομαι ότι οδεύουμε προς μια νέα 29η Ιανουαρίου, με βάση την αξιολόγηση της τελευταίας τριετίας.
34 χρόνια πριν, στη διαδικασία που οδήγησε στα γεγονότα της 29ης Ιανουαρίου 1988, το Εκτελεστικό Συμβούλιο που συγκροτήθηκε από το Ύπατο Συμβούλιο της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης αποφάσισε να πραγματοποιήσει γενική πορεία που θα κατέληγε στην Κομοτηνή.
Παρά τα κάθε είδους εμπόδια, χιλιάδες κόσμου συνέρρευσαν στην Κομοτηνή στις 29 Ιανουαρίου.
Εκείνη την ημέρα, όλοι από όλα τα χωριά της Ξάνθης, της Αλεξανδρούπολης και της Ροδόπης, από τα 7 έως τα 70, από μικρούς μέχρι μεγάλους, από αγρότες μέχρι έμποροι, μαζεύτηκαν στην πλατεία της Κομοτηνής.
Εκείνη η ημέρα σηματοδότησε ένα σημείο καμπής στην ιστορία της Τουρκικής κοινότητας Δυτικής Θράκης.
Ο αείμνηστος ηγέτης μας, Δρ. Ο Σαντίκ Αχμέτ καταδικάστηκε σε φυλάκιση το 1988 και το 1990 επειδή είπε «Είμαστε Τούρκοι» και συνέχισε τον αγώνα του χωρίς κανένα δισταγμό.
Πριν πάει στη φυλακή, είχε πει: «Με πηγαίνουν στη φυλακή μόνο και μόνο επειδή είμαι Τούρκος. Αν το να είσαι Τούρκος είναι έγκλημα, επαναλαμβάνω: είμαι Τούρκος και έτσι θα παραμείνω».
Ναι είμαστε Τούρκοι και έτσι θα παραμείνουμε!
Το αγωνιστικό πνεύμα εκείνης της ημέρας συνεχίζεται και σήμερα.
Και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι μας, αγρότες, εμπόρους, επιχειρηματίες, δικηγόρους, αρχιτέκτονες, δασκάλους και πολλά άλλα επαγγέλματα με την ίδια αγωνιστικότητα και αυτοπεποίθηση.
Αυτοί οι άνθρωποι μας αγωνίζονται για την Τουρκικότητα σε ενώσεις, κόμματα, Δήμους, Περιφέρειες και σε Κοινοβούλιο.
Αυτοί οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες της κοινότητας μας, άλλοτε στα πεδία τους και άλλοτε μαζί, περπατώντας χέρι-χέρι.
Η μαχητικότητά μας δεν έχει ξεθωριάσει 34 χρόνια μετά τα γεγονότα της 29ης Ιανουαρίου 1988, αντίθετα, βρισκόμαστε σε έναν πιο συνειδητό αγώνα ως κοινότητα με ανώτερο μορφωτικό επίπεδο.
Η αποφασιστικότητά μας έχει επίσης αυξηθεί με το πέρασμα του χρόνου από τις 29 Ιανουαρίου έως σήμερα.
Το σημείο που φούντωσε τον αγώνα εκείνη την ημέρα έχει μεγαλώσει σαν χιονόμπαλα όλα αυτά τα χρόνια και είναι καθ ' οδόν προς την Αθήνα.
Στο πλαίσιο αυτού του αγώνα, ως ABTTF, κάνουμε σίγουρα βήματα στην Αθήνα αποστάζοντας την εμπειρία μας από το παρελθόν.
Ως κοινότητα, η φωτιά του αγώνα μας δεν θα σβήσει ποτέ, η αγωνιστικότητα μας θα μας κρατήσει ζωντανούς, θα μας μεγαλώσει και θα μας δώσει δύναμη στην προσπάθειά μας να πάρουμε τα δικαιώματά μας!
Καθώς συνεχίζουμε τον αγώνα μας, ελπίζω να μην επαναληφθούν τα άσχημα γεγονότα που ζήσαμε στις 29 Ιανουαρίου 1990.
Χαρούμενη 29η Ιανουαρίου Ημέρα Εθνικής Αντίστασης και Αλληλεγγύης!
Με εκτίμηση,
Χαλήτ Χαμπίπ Ογλού
Πρόεδρος ABTTF
