Οι Τούρκοι της Δ. Θράκης θέλουνε επιτέλους την άρση των αδικιών πού εδώ και 38 χρόνια εφαρμόζεται

Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης θέλουνε επιτέλους την άρση των αδικιών πού εδώ και 38 χρόνια εφαρμόζεται

Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης απαιτούνε την εφαρμογή των βακούφικων εκλογών πού δεν πραγματοποιούνται από το 1967

Οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης πού αφεθήκανε στην Ελλάδα σαν μειονότητα με βάση την συνθήκη της Λοζάννης, με τον ερχομό της χούντας τους αφαιρέθηκε το δικαίωμα του προσδιορισμού της βακούφικης διοικήσεως. Με τον ερχομό της χούντας διαλύθηκε η διοικητική επιτροπή των βακουφιών και προσδιοριστήκανε από τους Χουντικούς και των άλλων μειονοτικών οργανώσεων, όπου υπήρχε το εκλογικό σύστημα και αντικαταστάθηκε από τον προσδιορισμό δια μέσου του κράτους. Μετά την ανατροπή της χούντας το 1974 αν και τα εκλογικά δικαιώματα των μειονοτικών οργανώσεων δοθήκανε πίσω, η διοικητική επιτροπή των βακουφιών προσδιορίστηκε συνέχει από την ελληνική κυβέρνηση. Μετά από 38 ολόκληρα χρόνια δεν έχουνε επιτευχθεί οι ίδιες δημοκρατικές προϋποθέσεις για τα βακούφια όπως πριν το 1967. Αυτή η πολιτική της χούντας κατάφερε και έφερε την διοίκηση των βακουφιών έξω από τους μειονοτικούς κύκλους και προκαλεί φόβους και εκκρεμότητες σχετικά με την λεηλασία των βακούφικων πλούτων από το ελληνικό κράτος. Ο γενικός γραμματέας της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Τούρκων της Δυτικής Θράκης ο κύριος Μουσταφά Κασάπ επισήμανε ότι τα βακούφια εξαιτίας της ελληνικής χουντικής πολιτικής δεν μπορούμε να επιβλέψουμε και να διοικούμε όπως το προβλέπουνε οι συνθήκες της Λοζάννης και η διοίκηση τους ανήκει μόνο έλεος των ελληνικών κυβερνήσεων. Αυτή η αδικία πρέπει σήμερα να βρει ένα τέλος.

Τα βακούφια παίρνουνε σοβαρές πρωτοβουλίες όπως η πληρωμή των μισθών των δασκάλων, την χρηματοδότηση των σχολείων και τεμενών και των μειονοτικών εκδηλώσεων. Η άρση των μειονοτικών δικαιωμάτων πάνω στα βακούφια δρυ σαν τελειωτικό χτύπημα πάνω στην μειονότητα όπου ο νόμος σχετικά με την διοίκηση των βακουφιών το 1980 μετά από έντονες διεθνές διαμαρτυρίες κρατήθηκε στο ράφι μέχρι το 1991 όπου άρχισε η εφαρμογή του νόμου. Ο νόμος προβλέπει την κατάσχεση των βακούφικων πλούτων από το ελληνικό δημόσιο σε περίπτωση ελλιπών δικαιολογητικών και στην μη ανακοίνωση της ακριβής λίστας της βακούφικης περιουσίας. Αυτή η χουντική ελληνική πολιτική σχετικά με τα βακούφικα πλούτοι ελκύει την διαμαρτυρία του πρόέδρου της ΕΟΤΔΘ του κύριου Χαλήτ Χαμπίμπογλου όπου επισήμανε ότι σε καμιά άλλη μειονότητα δεν εφαρμόζεται αυτή η χουντική πολιτική όπως στην τουρκική μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Με μια πολιτική της αντιστοιχίας προσπαθεί η ελληνική κυβέρνηση με διάφορες φορολογικές, εφοριακές μεθόδους προσπαθεί να ρουφήξει και τα τελευταία χρηματικά αποθέματα των βακουφιών τα οποία είναι ιδρύματα. Αυτή η πολιτική διώχνει και την μειονότητα από τα βακούφια. Κανένας δεν κάνει πια δωρεές εξαιτίας της μηδαμινής εμπιστοσύνης στην κυβερνητική διοίκηση τους. Έτσι έχει επιτευχθεί από το ελληνικό κράτος η μη ανανέωση και η λεηλασία των βακουφιών. Άμα δεν βρούμε τώρα μια γρήγορη λύση, υπάρχει κίνδυνός να χαθούνε όλα τα βακούφικα πλούτοι με μια μεγάλη προϊστορία και σημασία. Κάλεσε ο πρόεδρος της ΕΟΤΔΘ την ελληνική κυβέρνηση στην ακριβής εφαρμογή των διεθνών συνθηκών πάνω στην μειονότητα και στα βακούφια και στην κινητοποιήσει των οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα σχετικά με το θέμα αυτό.